يك روز شهيد رجايي با كمال(فرزند ارشد شهيد رجايي) كه بچه بود، آمده بودند منزل ما، داخل پاسيوي منزل ما دو درخت پرتقال بود، پرتقالها كوچولو بودند، كمال يكي را كند. پرتقال كوچك تلخ است طبيعتا نتوانست آن را بخورد. شهيد رجايي گفت: همه اين را بايد بخوري، هرچه بچه عز و جز كرد و من گفتم آقاي رجايي بگذاريد نخورد، گفت نه بايد تلخي كار اشتباهش را بداند.
مرحوم آقاي سبحاني كه آن روزها (قبل از انقلاب) رئيس مدرسه كمال بود، جهت انتقال آقاي رجايي از قزوين به تهران و مدرسه كمال تلفن كرد به مدير كل فرهنگ وقت تهران كه آقاي رجايي بيچاره ميآيد آنجا كارش را درست كنيد تا منتقل بشود به مدرسه كمال كه ما به وجودشان خيلي نياز داريم.
هفته ديگر به آقاي رجايي گفت: رفتي پهلوي آقاي فلاني؟ (رئيس كل فرهنگ) گفت: نه گفت: چرا، او قول داد كه من كارش را درست ميكنم. گفت شما من را معرفي نكرديد، گفتيد آقاي رجايي بيچاره است ولي من كه بيچاره نيستم، من احساس كردم كه تدريس در قزوين كه بيچارگي نيست و من چون بيچاره نبودم نرفتم. اگر شما من را به عنوان اين كه به وجود ايشان دركمال احتياج هست معرفي ميكرديد ميرفتم ولي من يكي به عنوان معلم رياضي و رجايي بيچاره را نميشناسم.
يادم هست روزي به ايشان گفتم آقاي رجايي چه شد كه نخستوزير شدي؟ گفت: فلاني يك روز با آقاي خامنهاي (رهبر معظم انقلاب) رفتيم توي مجلس قديم آن آثاري كه اغلب جنبه عتيقه داشتند صورتبرداري ميكرديم و بعد خسته شديم و نشستيم روي صندلي و آقاي خامنهاي در حالي كه دسته كليدي را در دست تكان ميداد، گفت: آقاي رجايي يك وقت از شما بخواهيم كه نخستوزير شويد ، ميشويد؟ (شهيد رجايي) گفت: بله، اگر احساس بكنم كه وظيفه هست چه اشكالي دارد، ظهر آمديم پيش آقاي بهشتي و آقاي خامنهاي به ايشان گفت: شما ديگر نگران نخستوزير نباشيد آقاي رجايي حاضر است كه نخستوزير شود آقاي بهشتي هم گفت چه اشكالي دارد انقلاب يعني همين. آقاي رجايي از كنار تخته بيايد بشود نخستوزير مملكت. اعتقاد كه دارد، خود باور هم كه هست. با خدا هم كه رابطهاش خوب است و ادامه داد: اگر انقلاب غير از اين باشد انقلاب نيست. اگر آقاي رجايي نخستوزير انقلاب باشد. آنوقت ميداند كه درد دردمندان چيست؟ چون خودش احساس كرده است. پابرهنه بوده و ميتواند براي پابرهنهها كار كند و مشكلگشا باشد.